Kraina Wielkich Jezior Mazurskich

            Kraina Wielkich Jezior Mazurskich to mezoregion znajdujący się w północnej części Polski. Obejmuje on środkową część Pojezierza Mazurskiego o powierzchni 1732 km², z czego 486 km² zajmują same jeziora. Na południu graniczy z Równiną Mazurską, od wschodu z Pojezierzem Ełckim, a od zachodu z Pojezierzem Mrągowskim i Niziną Sępopolską. Obszar w większości pokryty jest lasem. Dominuje krajobraz młodoglacjalny, ukształtowany w neogenie. Obecna rzeźba terenu powstawała w okresie trzeciej fazy zlodowacenia bałtyckiego. Lądolód cofając się tworzył położone równoleżnikowo ciągi wzgórz morenowych. Rzeki płynące pod lodem tworzyły głębokie rynny, które stały się początkiem dzisiejszych jezior mazurskich, połączonych kanałami.

W celu ochrony przyrody powstało wiele rezerwatów przyrody oraz Mazurski Park Krajobrazowy, na którego terenie leży m.in. Jezioro Śniardwy, Bełdany, Łuknajno i Mikołajskie oraz północna część Puszczy Piskiej. Kraina Wielkich Jezior jest ostoją ptactwa wodnego. Znajdziemy tu kormorana, perkoza dwuczubego, łyskę, czaplę oraz łabędzia niemego, który najliczniej gniazduje na jeziorze Łuknajno. Ponadto występuje bocian czarny, orzeł przedni i bielik. Wielkie Jeziora Mazurskie są atrakcyjnym obszarem, zarówno dla wielbicieli sportów wodnych, wędkarzy oraz letników z całej Polski i Europy. W międzynarodowym konkursie szwajcarskiej fundacji New7Wonders na 7 Nowych Cudów Natury, Kraina Wielkich Jezior Mazurskich znalazła się na 14 miejscu.

W gospodarce regionu dominującą rolę odgrywają turystyka i sporty wodne, ważne jest także rybołóstwo. Główne ośrodki, najczęściej odwiedzane przez turystów, znajdują się w Giżycku, Mikołajkach i Węgorzewie.