Jezioro Mikołajskie

Jezioro Mikołajskie

Jezioro Mikołajskie o powierzchni 5 km² (długość 5,8 km, maksymalna szerokość 1,6 km) leży w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Jest to jezioro rynnowe, o głębokości sięgającej nawet 25,9 m. Linia brzegowa jest dobrze rozwinięta, świadczą o tym pojawiające się liczne zatoki (brzegi są przeważnie wysokie, zaś w południowo- wschodniej części płaskie). Roślinność stanowi 20% powierzchni jeziora. Występuje tutaj roślinność zanurzona: ramienice, rogatek, moczarka. Jezioro otacza bezpośrednio las, jak również grunty orne i nieużytki. Na stan czystości jeziora pozytywnie wpływa oczyszczalnia w Mikołajkach. Jednak ze względu na ilość zanieczyszczeń, procesy samooczyszczania są ograniczone.

Jezioro Mikołajskie łączy się w części południowo-wschodniej z Jeziorem Śniardwy, a w części południowo-zachodniej z Jeziorem Bełdany. Przyjęta granica między nimi jest umowna i przebiega na wysokości cypla półwyspu Popielskiego Rogu. Z kolei w północnej części, Jezioro Mikołajskie łączy się z Jeziorem Tałty pod mostem drogowym w Mikołajkach, do którego na wiosnę, podczas Dni Mikołajek, przykuwany jest Król Sielaw (nazywany także Rybim Królem. Według legendy władca wód ziemi Prusów- obecnych Mazur). Jezioro zasilane jest od północy wodami jeziora Tałty, a od południa wodami jeziora Bełdany. Wyraźnie granice między nimi nie istnieją, wyznaczają je jedynie miejsca przewężeń. Na zachodnim brzegu znajduje się Puszcza Piska, największy kompleks leśny na Mazurach. Puszcza porośnięta jest lasami sosnowymi i świerkowymi.