Pojezierze Ełckie

Pojezierze Ełckie to region leżący w północno-wschodniej części Polski, obejmujący wschodnią część Pojezierza Mazurskiego. Jego powierzchnia wynosi 2630 km². Na północnym-wschodzie graniczy ze Wzgórzami Szeskimi i Pojezierzem Zachodniosuwalskim, na południu z Kotliną Biebrzańską i Wysoczyzną Kolneńską, na zachodzie z Równiną Mazurską  i Krainą Wielkich Jezior Mazurskich. Pojezierze Ełckie dzielone jest na siedem mikroregionów: Wzgórza Piłackie (94 km²), Puszcza Borecka (265 km²),  Pojezierze Łaśmiadzkie (Pojezierze Ełckie Właściwe) (813 km²), Wysoczyzna Białej Piskiej (326 km²), Obniżenie Selmęckie (Pojezierze Rajgrodzkie) (480 km²), Wyniesienie Bargłowsko-Milewskie (432 km²) oraz Wzgórza Dybowsko-Wiśniowskie (274 km²)

Głównymi miastami Pojezierza Ełckiego są Ełk i Olecko. Atrakcje znajdujące się w tych miastach to:

•  ruiny XV-wiecznego zamku krzyżackiego na wyspie Jeziora Ełckiego
• Wieża ciśnień w Ełku –  zbudowana w 1895 roku, obecnie w budynku mieści się siedziba Stowarzyszenia Mniejszości Niemieckiej „Mazury” oraz Muzeum Kropli Wody
• Ełcka kolej wąskotorowa – powstała w latach 1910-1918, działająca do dnia dzisiejszego, w 1992 roku została uznana za zabytek.
• Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa – jest to największy i jednocześnie najstarszy kościół w Ełku, zbudowany w latach 1847-50, pierwotnie ewangelicki, po 1945 katolicki
• Katedra pw. św. Wojciecha – neogotycki kościół zbudowany w Ełku, w 1893 roku
• Dawny kompleks zamkowy w Olecku, istniejący juz w czasach staropruskich
• Wieża ciśnień w Olecku, z przełomu XIX-XX w.